Το «κόμμα Τσίπρα» και το «κόμμα Σαμαρά»

Σε ένα πολιτικό σύστημα που δείχνει να μην πηγαίνει πουθενά, η τελευταία δημοσκόπηση της MRB ταράζει τα νερά. Το 29,1% δηλώνει ότι θα ψήφιζε (ή μάλλον θα ψήφιζε) κόμμα Τσίπρα και το 16,1% λέει πως θα στήριζε (ή μάλλον θα στήριζε) κόμμα Σαμαρά.

Το πρώτο ερώτημα που προκύπτει από τα ευρήματα αυτά είναι εάν ο πολιτικός μετασχηματισμός της χώρας μπορεί να περάσει μέσα από το σίκουελ του 2014. Εάν η επιστροφή δύο πρώην πρωθυπουργών, με νωπό ακόμη αποτύπωμα στα σκληρά χρόνια της χρεοκοπίας, μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία μιας νέας μεταπολίτευσης.

Το δεύτερο, και πιο κρίσιμο, ερώτημα είναι εάν το έλλειμμα ηγεσίας είναι εκείνο που καθορίζει και το απόλυτο έλλειμμα προοπτικής στο σημερινό αντιπολιτευτικό τόξο. Κι εάν είναι αυτός ο λόγος που στρέφει τις προσδοκίες μιας αξιοσημείωτης μερίδας ψηφοφόρων στο comeback Τσίπρα ή Σαμαρά.

Οι απαντήσεις θα έρθουν προσεχώς, κατ’ αρχάς από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές των σεναρίων. Για τον μεν Αλεξη Τσίπρα το τεράστιο, έως χαοτικό πια, κενό στην Κεντροαριστερά αποτελεί προφανή πρόκληση. Το εάν -και το πότε- τελικά θα κινηθεί το γνωρίζει μόνον ο ίδιος. Ήδη, όμως, δείχνει προς τα πού θέλει να κινηθεί. Και σε λίγες μέρες, με τον Μπέρνι Σάντερς και τον Ενρίκο Λέτα δίπλα του στη 2η Διεθνή Διάσκεψη του Ιδρύματος Τσίπρα, θα ορίσει και το νέο πλαίσιο συνάντησης του ριζοσπαστικού σοσιαλισμού με την ευρωπαϊκή μετριοπαθή σοσιαλδημοκρατία.

Ο δε Αντώνης Σαμαράς δεν είναι rookie. Το έχει ξανακάνει στο παρελθόν και γνωρίζει τα ρίσκα. Έχει όμως και την εμπειρία να αναγνωρίζει ότι υπάρχει άφθονος και εύφορος χώρος στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας.

Αμφότεροι επίσης γνωρίζουν Ιστορία. Η οποία λέει πως το μοναδικό -και θριαμβευτικό- πολιτικό comeback της Μεταπολίτευσης ήταν εκείνο του Ανδρέα Παπανδρέου το 1993. Διαφορετικοί καιροί, βεβαίως, διαφορετικά αδιέξοδα…