Έχετε αναρωτηθεί πώς μυρίζει στο διάστημα; Οι επιστήμονες έχουν κάνει αναλύσεις και... δεν μυρίζει τόσο ωραία - Ποιος πλανήτης είναι πιο βρωμερός
Οι επιστήμονες αναλύουν τις μυρωδιές του διαστήματος, από τους κοντινούς στη Γη πλανήτες μέχρι αυτούς που βρίσκονται εκατοντάδες έτη φωτός μακριά, για να μάθουν για τη σύσταση του Σύμπαντος.
Και όπως έχουν διαπιστώσει, ένας από τους πιο βρωμερούς πλανήτες, είναι Δίας. «Είναι σαν βόμβα δυσοσμίας», λέει η Μαρίνα Μπαρσενίλα.
Ο Δίας, ο μεγαλύτερος πλανήτης του ηλιακού συστήματος, έχει πολλά στρώματα νέφους, εξηγεί η επιστήμονας, σημειώνοντας πως κάθε στρώμα έχει διαφορετική χημική σύνθεση.
Το πρώτο στρώμα, μπορεί να είναι δελεαστικό καθώς έχει γλυκό άρωμα, όμως η μυρωδιά «χειροτερεύει όσο προχωράτε βαθύτερα», περιγράφει, σύμφωνα με το BBC. «Πιθανότατα θα ευχόσασταν να είχατε πεθάνει πριν φτάσετε στο σημείο όπου θα συνθλιβόσασταν από την πίεση», λέει.
«Το ανώτερο στρώμα του σύννεφου, πιστεύουμε ότι αποτελείται από πάγο αμμωνίας», συνεχίζει η επιστήμονας, παρομοιάζοντας τη δυσοσμία με αυτή των «ούρων γάτας».
Στη συνέχεια, καθώς κατεβαίνεις πιο κάτω, συναντάς θειούχο αμμώνιο. Τότε είναι που έχεις αμμωνία και θείο μαζί – «ένας συνδυασμός φτιαγμένος στην κόλαση».
Οι θειούχες ενώσεις είναι ως γνωστόν υπεύθυνες για τη δυσοσμία των σάπιων αυγών.
«Αν μπορούσατε να εξερευνήσετε ακόμα βαθύτερα», συνεχίζει, θα συναντούσατε τις χαρακτηριστικές ρίγες και στροβιλισμούς του Δία.
«Ο Δίας έχει αυτές τις παχιές λωρίδες που είναι χρωματιστές. Πιστεύουμε ότι ορισμένα από αυτά τα χρώματα μπορεί να δημιουργούνται από πίδακες αμμωνίας και φωσφόρου», εξηγεί.
Υπάρχουν επίσης ενδεχομένως κάποια πολύπλοκα οργανικά μόρια που ονομάζονται θολίνες, που σχετίζονται με τη βενζίνη. Έτσι, ο Δίας, λέει η ίδια, μπορεί επίσης να έχει μια νότα «πετρελαϊκής λιπαρότητας» με «σκόρδο».
Η Μπαρσελίνα είναι διαστημικός επιστήμονας, σχεδιαστής αρωμάτων και διδακτορική φοιτήτρια αστροβιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Γουεστμίστερ, στο Λονδίνο. Στα πρώτα χρόνια της μελέτης του σύμπαντος, έπιασε τον εαυτό της να αναρωτιέται συνεχώς «πώς θα μύριζε αυτό;». Τότε συνειδητοποίησε πως έχει τα μόρια στο εργαστήριό της και μπορούσε να δημιουργήσει τις ίδιες συνθήκες.
Έτσι, παράλληλα με το ακαδημαϊκό της έργο, που είναι να αναζητά σημάδια ζωής στον Άρη, η επιστήμονας ασχολήθηκε με τον σχεδιασμό αρωμάτων που αναδημιουργούν την οσμή του διαστήματος για την τελευταία έκθεση του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου που έχει τίτλο «Διάστημα: Θα μπορούσε να υπάρχει ζωή πέρα από τη Γη;».
Η Έλεν Σάρμαν, η πρώτη Βρετανίδα αστροναύτης θυμάται το ταξίδι που είχε κάνει στον σοβιετικό διαστημικό σταθμό Μιρ.
Όπως διηγήθηκε, υπήρχε μια χαρακτηριστική μυρωδιά στον διαστημικό σταθμό που πολλοί αστροναύτες ανέφεραν μετά από διαστημικό περίπατο.
«Μου θύμισε τις εποχές που όταν ήμουν παιδί και περνούσα από ένα συνεργείο αυτοκινήτων», λέει η Σάρμαν. «Μπορούσα να μυρίσω κάποια συγκόλληση που γινόταν - αυτή η μυρωδιά μετάλλου στον αέρα».
Άλλοι αστροναύτες έχουν περιγράψει μια μυρωδιά που μοιάζει με καμένο κρέας, μπαρούτι ή καμένα ηλεκτρικά καλώδια.
Αλλά το τι προκαλεί αυτή τη μυρωδιά παραμένει ένα μυστήριο. Μια πιθανή εξήγηση, λέει η Σάρμαν, είναι ότι προκαλείται από την οξείδωση.
«Η ατμόσφαιρα, το περιβάλλον, ακριβώς γύρω από τον διαστημικό σταθμό, είναι σχεδόν κενό, αλλά όχι εντελώς σε αυτό το ύψος. Αυτό που έχουμε στην υπολειπόμενη ατμόσφαιρα, είναι ατομικό οξυγόνο», εξηγεί.
Το ατομικό οξυγόνο - ή μεμονωμένα άτομα οξυγόνου - μπορεί να προσκολληθεί στη διαστημική στολή ή στα εργαλεία ενός αστροναύτη. Κατά την επανείσοδο στο διαστημικό σταθμό, τα μεμονωμένα άτομα οξυγόνου συνδυάζονται με το Ο2 που υπάρχει στην καμπίνα, δημιουργώντας όζον (Ο3).
«Μόλις αντιδράσει, παίρνετε αυτή τη μυρωδιά του όζοντος», λέει.
Και εμείς εδώ κάτω στη Γη μπορούμε επίσης μυρίσουμε το όζον. Έχετε παρατηρήσει ποτέ τη μεταλλική μυρωδιά του στατικού ηλεκτρισμού αμέσως μετά από μια καταιγίδα; Αυτό είναι το όζον, εξηγεί.
Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι η Σάρμαν εισέπνεε τα άτομα ενός άστρου που πέθαινε. Όταν ένα αστέρι πεθαίνει, απελευθερώνει ένα τεράστιο ποσό ενέργειας. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας το άστρο παράγει πολυκυκλικούς αρωματικούς υδρογονάνθρακες (PAHs), που αιωρούνται στο Σύμπαν και συμβάλλουν στη δημιουργία νέων κομητών, πλανητών και άστρων.
Στη Γη, οι PAHs υπάρχουν στα ορυκτά καύσιμα, όπως ο άνθρακας, το αργό πετρέλαιο και η βενζίνη, και συχνά σχηματίζονται κατά την ατελή καύση οργανικών υλικών.
«Αν κάψετε το φαγητό σας», λέει η Μπαρσελίνα «αυτό είναι το είδος του μορίου που δημιουργείτε. Όταν τα αστέρια πεθαίνουν, η καύση τους δημιουργεί το ίδιο είδος μορίων. Στη συνέχεια αιωρούνται στο διάστημα για πάντα». Πολλές από αυτές τις ενώσεις έχουν μια οσμή που μοιάζει με διαλύτη ή με οσμή σκόρδου, ενώ άλλες θυμίζουν περισσότερο καμένο πλαστικό ή άσφαλτο.
Καθώς το διάστημα είναι απέραντο, υπάρχουν πολλές ακόμη μυρωδιές, πολύ διαφορετικές.
Η χημική ανάλυση της ατμόσφαιρας του Τιτάνα, του μεγαλύτερου φεγγαριού του Κρόνου, δείχνει ότι μυρίζει γλυκά αμύγδαλα, βενζίνη και σάπια ψάρια.
Από την άλλη ο πλανήτης HD 189733 b, που απέχει περίπου 64 έτη φωτός από τη Γη μυρίζει πολύ άσχημα, σαν σάπιο αυγό.
Όπως λέει η Μπαρσελίνα, η ανίχνευση κοσμικών χημικών ουσιών μπορεί όχι μόνο να μας δώσει ζωτικές λεπτομέρειες για τη σύσταση του Σύμπαντος, αλλά και στοιχεία για το πού να ψάξουμε για ζωή.
Αλλά δεν είναι απαραίτητο να ταξιδέψει κάποιος στο διάστημα για να μάθει για το πώς μυρίζει, καθώς πολλές μυρωδιές του είναι οικείες και τις συναντούμε στη Γη.
Πηγή: skai.gr
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Greek (GR) · 
English (US) ·