Ελαστικοποίηση της ελαστικότητας

Με τον ΟΠΕΚΕΠΕ να παίρνει υπουργικά κεφάλια, μάλλον λάθος περίοδο διάλεξαν στο υπουργείο Εργασίας,  να προωθήσουν εργασιακό νομοσχέδιο.

Εκτός αν θεωρούν ότι μπορεί να στρέψει  αλλού το βλέμμα της η κοινή γνώμη, αφήνοντας τα βοσκοτόπια της Κρήτης και όχι μόνο. Προτιμούν, δηλαδή,  στην Κυβέρνηση να βάλουν τους εργαζόμενους να ασχολούνται  με τις 13 ώρες εργασίας ημερησίως, παρά με τις παράνομες επιδοτήσεις που έφεραν μέχρι και παρέμβαση από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία.

Την ίδια στιγμή, βέβαια, δίνουν στη δημοσιότητα μέχρι και +1.105% αύξηση στις υπερωρίες στον Τουρισμό! Μόνο που ξεχνούν ότι ήταν η ίδια Κυβέρνηση που είχε αφήσει εκτός ρύθμισης τις υπερωρίες εδώ και έξι συναπτά έτη. Τώρα, μέσω Ψηφιακής Κάρτας εντοπίζουν τις υπερωρίες,  αλλά έχουν φροντίσει από πριν να διευκολύνουν το επιχειρείν με την καταβολή τους, χωρίς ασφαλιστικές εισφορές. Άρα, ο «μουτζούρης» φεύγει από τους εργαζόμενους και καταλήγει στον ΕΦΚΑ,  δηλαδή πάλι  στους εργαζόμενους – αυριανούς συνταξιούχους. Εξαιρετικά.

Μόνο που ειδικά για τις υπερωρίες, η αύξησή τους, δεν σημαίνει επίλυση του προβλήματος. Μάλλον αποτελεί την διάγνωση του μεγέθους του προβλήματος. Μάλιστα, η απόλυτη καταγραφή του δεν είναι εφικτή, αφού η Επιθεώρηση Εργασίας, δεν μπορεί να πραγματοποιήσει τους ελέγχους που πρέπει, λόγω έλλειψης προσωπικού. Για να μην μιλήσουμε για τις καταγγελίες που έχουν γίνει από συνδικαλιστικά στελέχη,  τα οποία «καρφώνουν» προβληματική λειτουργία της Ψηφιακής Κάρτας. Πρακτικά, μαζεύουν όλες τις Κάρτες του προσωπικού,  ορισμένοι προϊστάμενοι και τις χτυπούν συγκεκριμένη ώρα. Έτσι, όλα φαίνονται  νομότυπα. Εκτός από το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι, συνεχίζουν να δουλεύουν τα ίδια,  εξαντλητικά ωράρια.

Έτσι, στην ήδη ελαστική αγορά εργασίας, έρχεται περαιτέρω ελαστικοποίηση για να την κάνει… λάστιχο. Το 13άωρο, για παράδειγμα, ως ημερήσιο ωράριο εργασίας, δεν πρόκειται να θεσμοθετηθεί τώρα. Αποτελεί «επίτευγμα» του Άδωνι Γεωργιάδη, από την περίοδο που διετέλεσε εκείνος, Υπουργός Εργασίας. Υπάρχει σχετική διάταξη νόμου, που υπερψηφίστηκε από την σημερινή Κυβέρνηση και η οποία ορίζει ότι είναι εφικτό ένας εργαζόμενος να δουλεύει έως 13 ώρες την ημέρα, αρκεί να μην είναι  το σύνολό τους,  σε έναν εργοδότη. Μπορεί για παράδειγμα να απασχολείται οκτώ ώρες σε έναν εργοδότη και άλλες πέντε ώρες, σε έναν άλλο. Τώρα, θα έχει τη δυνατότητα αυτό το ωράριο – λάστιχο να πραγματοποιείται σε έναν και μόνο εργοδότη. Πώς θα καταφέρνει βέβαια  να είναι λειτουργικός, για παράδειγμα ένας οδηγός λεωφορείου, μετά από 13 ώρες στο τιμόνι, αυτό είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να το λύσει η επιστήμη. Όχι το υπουργείο Εργασίας. Αρκεί να μην θρηνήσουμε (πάλι) θύματα και τότε ψάχνουμε ως Κοινωνία να βρούμε το εξιλαστήριο θύμα, σε κάποιον υπουργικό θώκο. Γιατί τότε θα είναι αργά για να καταλάβουμε ότι αυτά τα ωράρια εργασίας,  όσο και αν πληρώνονται με υπερωρίες,  είναι απάνθρωπα και επικίνδυνα για την υγεία και την ασφάλεια των πολιτών.

Μιας και ο λόγος περί «υγείας και ασφάλειας» το νομοσχέδιο, μαθαίνουμε ότι θα έχει ειδικές διατάξεις,  που θα δίνουν το δικαίωμα της ακριβούς καταγραφής των εργατικών ατυχημάτων, στο  μέλλον. Ουσιαστικά, θα γίνει (επιτέλους) αυτό που έπρεπε να είχε συμβεί εδώ και  χρόνια: Επίσημη πλατφόρμα καταγραφής εργατικών ατυχημάτων,  σε πραγματικό χρόνο, όχι σε βάθος διετίας, όπως συμβαίνει  σήμερα. Βέβαια,  αυτή η πρωτοβουλία, όσο θετική και αν ακούγεται, πάλι έρχεται  με μεγάλη καθυστέρηση. Μόνο φέτος, στο α’ εξάμηνο «έγραψε» 110 ανθρώπινες απώλειες στους χώρους δουλειάς. Και δεν πρόκειται για εμπόλεμη περιοχή, όπως είναι η Γάζα, αλλά για χώρους εργασίας, για να εξηγούμαστε.