Ζιάντ Ραχμπάνι: Πέθανε ο θρύλος της λιβανέζικης μουσικής σκηνής

Έφυγε από τη ζωή ο Ζιάντ Ραχμπάνι, η  εμβληματική μορφή της λιβανέζικης μουσικής, αφήνοντας πίσω του  πλούσια πολιτιστική κληρονομιά.

Ο Λιβανέζος μουσικός, συνθέτης και θεατρικός συγγραφέας Ζιάντ Ραχμπάνι, γιος της Φαϊρούζ, της εμβληματικής φωνής του αραβικού κόσμου, απεβίωσε σε ηλικία 69 ετών από καρδιακή προσβολή. Η καρδιά του σπουδαίου καλλιτέχνη σταμάτησε να χτυπά το Σάββατο το πρωί (26/7), σύμφωνα με ανακοίνωση του νοσοκομείου στη Βηρυτό.

Η κληρονομιά του Ραχμπάνι επηρεάζει γενιές Λιβανέζων με τα τραγούδια και τα καινοτόμα θεατρικά του έργα. Από τις πιο μικρές ηλικίες μέχρι τις μεγαλύτερες, τα έργα του αντηχούν στις μνήμες των ανθρώπων. Ήταν γιος της Φαϊρούζ και του Άσι Ραχμπάνι, ο οποίος πάντρεψε τον αραβικό ήχο με ξένες μουσικές παραδόσεις από τη Ρωσία, τη Λατινική Αμερική και τη Δύση. Τα δημιουργήματα του Ραχμπάνι αντλούσαν έμπνευση από την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά του Λιβάνου, ενός τόπου που προτού τον εμφύλιο πόλεμο το 1975, αποτελούσε σημείο συνάντησης διαφορετικών πολιτισμών. Το έργο του αντανακλούσε τις κοινωνικές εντάσεις της εποχής, συμπεριλαμβανομένων αιματηρών συγκρούσεων και της ισραηλινής κατοχής.

Η κληρονομιά του Ραχμπάνι επηρεάζει γενιές Λιβανέζων με τα τραγούδια και τα καινοτόμα θεατρικά του έργα. Από τις πιο μικρές ηλικίες μέχρι τις μεγαλύτερες, τα έργα του αντηχούν στις μνήμες των ανθρώπων. Ήταν γιος της Φαϊρούζ και του Άσι Ραχμπάνι, ο οποίος πάντρεψε τον αραβικό ήχο με ξένες μουσικές παραδόσεις από τη Ρωσία, τη Λατινική Αμερική και τη Δύση. Τα δημιουργήματα του Ραχμπάνι αντλούσαν έμπνευση από την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά του Λιβάνου, ενός τόπου που προτού τον εμφύλιο πόλεμο το 1975, αποτελούσε σημείο συνάντησης διαφορετικών πολιτισμών. Το έργο του αντανακλούσε τις κοινωνικές εντάσεις της εποχής, συμπεριλαμβανομένων αιματηρών συγκρούσεων και της ισραηλινής κατοχής.

Σε άλλο έργο του, το «Bennesbeh Labokra Chou», πρωταγωνιστεί ένας κουρασμένος πιανίστας στη μετεμφυλιακή Βηρυτό. Στο έργο περιλαμβάνονται οδυνηρές μελωδίες και καυστικά σχόλια, όπως το εμβληματικό ερώτημα: Λένε ότι το αύριο θα είναι καλύτερο, αλλά τι γίνεται με το σήμερα;. Ο Ραχμπάνι διακρινόταν για το ευρύ φάσμα του μουσικού του ταλέντου, συνδυάζοντας παραδοσιακές αραβικές μελωδίες με τζαζ και κλασικές επιρροές.

Ο πρόεδρος του Λιβάνου, Ζοζέφ Αούν, δήλωσε ότι ο Ραχμπάνι ήταν φωνή αντίστασης κατά της αδικίας και καθρέφτης των καταπιεσμένων. Από την πλευρά του, ο πρωθυπουργός Ναουάφ Σαλάμ τόνισε ότι ο Λίβανος έχει χάσει έναν εξαιρετικό καλλιτέχνη και μια ελεύθερη φωνή, που υπερασπίστηκε τις αξίες της δικαιοσύνης και της αξιοπρέπειας, εκφράζοντας όσα πολλοί δεν τολμούσαν να πουν.