Τι προτείνει ο ΣΕΚΠΥ για την ενίσχυση άμυνας και βιομηχανίας

«Αμ’έπος, αμ’έργον» για τον Σύνδεσμο Ελλήνων Κατασκευαστών Αμυντικού Υλικού – ΣΕΚΠΥ, ο οποίος προχώρησε στη σύνταξη πρότασης για τη συγκρότηση σταθερού θεσμικού πλαισίου με στόχο τη διαμόρφωση Κυβερνητικής Δομής για την υποστήριξη της αμυντικής βιομηχανίας.

Η μορφή αυτής της δομής μπορεί να είναι είτε Υφυπουργείο είτε Γενική Γραμματεία, υπό την προϋπόθεση ότι θα έχει θεσμικό και διαχρονικό χαρακτήρα, ανεξάρτητο από κυβερνητικές εναλλαγές. Πρόκειται για στρατηγική αναγκαιότητα, με στόχο την ενίσχυση της εθνικής αμυντικής αυτάρκειας και της βιομηχανικής ανθεκτικότητας της χώρας.

Σύμφωνα με πληροφορίες της «Ν», ο ΣΕΚΠΥ έχει κοινοποιήσει την πρότασή του με σχετικό έγγραφο προς τα αρμόδια κρατικά και κυβερνητικά όργανα και τονίζει πως «το συγκεκριμένο έγγραφο αποτελεί εργαλείο στρατηγικής ενημέρωσης, τόσο για τη Διοίκηση του ΣΕΚΠΥ όσο και για την Πολιτική Ηγεσία ή άλλον θεσμικό ενδιαφερόμενο φορέα, συμβάλλοντας στην τεκμηριωμένη διαμόρφωση εθνικής πολιτικής στον τομέα της Αμυντικής Βιομηχανίας». Ο Σύνδεσμος συμπληρώνει λέγοντας πως «παραμένει πρόθυμος και έτοιμος να συμβάλει με τεκμηριωμένες προτάσεις και ενεργή συμμετοχή στην κατεύθυνση διαμόρφωσης αυτής της Κυβερνητικής Δομής, με σκοπό την ενδυνάμωση του κλάδου και την ενίσχυση της εθνικής ασφάλειας και οικονομίας».

Αιτιολογική έκθεση

Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του ΣΕΚΠΥ τα καίρια ζητήματα συνοψίζονται στο χαμηλό επίπεδο συμμετοχής της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας (ΕΑΒΙ) στις προμήθειες των Ε.Δ και συνακόλουθα στο χαμηλό βαθμό υποστήριξης των Ε.Δ από αυτή, στους περιορισμούς που θέτει το ευρωπαϊκό και εθνικό νομικό πλαίσιο για τις προμήθειες αμυντικού υλικού στη βιομηχανική συμμετοχή και στη συμμετοχή της εγχώριας βιομηχανίας στις προμήθειες των Ε.Δ και στις προκλήσεις βιωσιμότητας της ΕΑΒΙ. Η απουσία ενός σταθερού θεσμικού μηχανισμού αποδυναμώνει τον στρατηγικό σχεδιασμό και τη συμμετοχή της εγχώριας βιομηχανίας στα εξοπλιστικά προγράμματα.

Όπως τονίζεται, η ύπαρξη αντίστοιχης δομής θα επιτρέψει συγκρότηση μακροπρόθεσμης εθνικής στρατηγικής για την αμυντική βιομηχανία, θεσμική εκπροσώπηση και κεντρικός συντονισμός όλων των εμπλεκόμενων φορέων, αποτελεσματική αξιοποίηση ευρωπαϊκών και εθνικών πόρων, ενίσχυση της αμυντικής αυτάρκειας της χώρας, προώθηση συνεργασιών και συμμετοχής της Εγχώριας Αμυντικής και Βιομηχανικής Βάσης (ΕΑΒΙ) σε όλο τον κύκλο ζωής του αμυντικού υλικού, συντονισμένη εξαγωγική δραστηριοποίηση στη διεθνή αγορά, αύξηση της εγχώριας προστιθέμενης αξίας στα εξοπλιστικά προγράμματα.

Παραδείγματα

Σύμφωνα με τους ανθρώπους του χώρου, ποικίλα οργανωτικά μοντέλα υποστήριξης της Αμυντικής Βιομηχανίας έχουν ήδη υιοθετηθεί από ανεπτυγμένα κράτη όπως η Ισπανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ολλανδία, η Κυπριακή Δημοκρατία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Οι χώρες αυτές έχουν θεσμοθετήσει εξειδικευμένες δομές εντός ή παρά τω Υπουργείω Άμυνας, αναγνωρίζοντας την Αμυντική Βιομηχανία ως πυλώνα εθνικής ασφάλειας, τεχνολογικής ανεξαρτησίας και βιομηχανικής ανταγωνιστικότητας. Το γεγονός αυτό υποδηλώνει μια συνεκτική στρατηγική προσέγγιση, που συνδέει την αμυντική βιομηχανική πολιτική με την οικονομική ανάπτυξη και την καινοτομία. Σε διεθνές επίπεδο έχει αποδειχθεί ότι η ύπαρξη εξειδικευμένων κρατικών δομών που υποστηρίζουν οργανωμένα την αμυντική βιομηχανία συμβάλλει καθοριστικά στη βελτιστοποίηση της εθνικής στρατηγικής, στην ενίσχυση της συμμετοχής της βιομηχανίας σε εξοπλιστικά προγράμματα και στην προώθηση της εξαγωγικής της δυναμικής. Γεγονός που καθίσταται επιτακτικό εν όψει ReArm Europe αλλά και των νέων απαιτήσεων του ΝΑΤΟ.

Πάγια θέση του ΣΕΚΠΥ

Στο πλαίσιο αυτό ο ΣΕΚΠΥ επαναβεβαιώνει τη σταθερή του θέση υπέρ της σύστασης διακριτής Κυβερνητικής Δομής με αποκλειστική ευθύνη τον σχεδιασμό, τον συντονισμό και την υποστήριξη της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας. Όπως τονίζει, η εν λόγω δομή δεν υποκαθιστά, αλλά έρχεται να συμπληρώσει τον ρόλο του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, το οποίο παραμένει αρμόδιο για τον καθορισμό και την ανάπτυξη των επιχειρησιακών δυνατοτήτων των Ενόπλων Δυνάμεων. Ωστόσο επισημαίνει πως η θεσμική κατοχύρωση της σχέσης μεταξύ του εγχώριου αμυντικού οικοσυστήματος, δηλαδή οντότητες κρατικού ελέγχου και ιδιωτικής πρωτοβουλίας, νεοφυείς επιχειρήσεις, ερευνητικά κέντρα, ακαδημαϊκά ιδρύματα, και λοιποί φορείς και των Ενόπλων Δυνάμεων συνιστά θεμελιώδη παράγοντα για τη διατήρηση της στρατηγικής αυτονομίας και της επιχειρησιακής ετοιμότητας της χώρας.