Σχέδιο ανάταξης με ορίζοντα πενταετίας

Συνεισφέροντας στον προσυνεδριακό διάλογο, θα ήθελα παραθέσω κάποιες σκέψεις με αφορμή την ομιλία του Α. Τσίπρα στο 2ο Διεθνές Συνέδριο που οργάνωσε το ομώνυμο Ινστιτούτο. 

Για να υπάρξει ανάταξη σε ορίζοντα πενταετίας, πρέπει να ακολουθεί μια πεπατημένη ιστορικά που λέγεται σεισάχθεια (βλ. αρχαιότητα, περίοδοι ακμής της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, γερμανικό θαύμα). Αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι σε αυτές τις ιστορικές περιόδους παρατηρείται ισχυροποίηση της οντότητας του κράτους ή της αυτοκρατορίας (π.χ στρατιωτική ισχύς), ενώ παράλληλα έχουμε άνθηση των γραμμάτων, των τεχνών και του πολιτισμού γενικότερα. 

Η σεισάχθεια, λοιπόν, και στην περίπτωσή μας, μάλλον θα πρέπει να αφορά μεγαλύτερο μέρος διαγραφών από ό,τι ρυθμίσεων των χρεών. Επιπλέον, θα πρέπει στρατηγικοί τομείς της οικονομίας (ενέργεια, τράπεζες, υποδομές μεταφορών κ.λπ.), όχι απλά να επανέλθουν στο Δημόσιο, γιατί αυτό από μόνο του μπορεί να μη λέει και τόσα πολλά, αλλά να καταστούν εργαλεία άσκησης οικονομικής-αναπτυξιακής πολιτικής με κοινωνικό πρόσημο. Κάτι τέτοιο όμως προϋποθέτει την κατάργηση των μνημονιακών νόμων, που και πάλι ίσως και να μη φτάνει, δεδομένου ότι η Ε.Ε. κυριαρχείται από νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις και ως εκ τούτου οι ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες θα συνεχίσουν να εμφορούνται από το νεοφιλελεύθερο πνεύμα. 

Συμμαχία, λοιπόν, ναι! Αλλά με ξεκάθαρες θέσεις και προπάντων αποφασισμένη για τη σύγκρουση... Μάλλον απίθανο για την ελληνική πολιτική πραγματικότητα, με την περιρρέουσα αντίληψη σε σχέση με την Ε.Ε. και τους υπάρχοντες συσχετισμούς. 

Νομίζω ότι η επαναριζοσπαστικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πιο αποφασιστικά και πιο ώριμα, αυτή τη φορά είναι μονόδρομος. Καταθέτω το κλείσιμο της παρέμβασης του Μπέρνι Σάντερς στο εν λόγω συνέδριο, στην οποία κυριαρχεί η αναγκαιότητα για δημοκρατία και ανακατανομή πλούτου υπέρ των λαϊκών στρωμάτων της κοινωνίας, στον αντίποδα του σημερινού ελλείμματος δημοκρατίας και των κοινωνικών ανισοτήτων που χαρακτηρίζουν τις νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις. Κλείνοντας την τοποθέτησή του, αναφέρθηκε σε πολιτικές που «πρέπει να οριοθετούν τις πραγματικές ανάγκες των λαϊκών τάξεων από τις φλυαρίες περί «προοδευτικής συνεργασίας», η οποία είναι το πρόσχημα για τη διαχείριση του ίδιου νεοφιλελεύθερου υποδείγματος».

*Περιφερειολόγος, μέλος του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Ζακύνθου και σύνεδρος στο 5ο Συνέδριο του κόμματος