«Πλήρωσα το τίμημα της πράξης μου, θέλετε να πληρώσω και με τη ζωή μου;»

Mε το ανάλγητο πρόσωπο του εκδικητικού σωφρονι­στικού συστήματος βρίσκεται αντιμέτωπος, για ακόμα μία φορά, ο Κώστας Σακκάς, ο οποίος κρατείται στις φυλακές Κορυδαλλού. Ο ίδιος, όπως καταγγέλλει μέσω επιστολής του στην «Εφ.Συν.», έχει φτάσει στο σημείο να βρίσκεται στη φυλακή σχεδόν τον διπλάσιο χρόνο από αυτόν που προβλέπει ο νόμος, βάσει της ποινής στην οποία έχει καταδικαστεί.

Οι συνεχόμενες απορρίψεις των αιτήσεών του για υφ’ όρον απόλυση, με αποκορύφωμα την τελευταία, έχουν μετατρέψει το καθεστώς εγκλεισμού του σε κατάσταση ομηρίας και μαρτυρούν την ειδική -προς το χείριστο- μεταχείρισή του από τις αρμόδιες αρχές.

Με αφορμή το γεγονός ότι σε μία από τις πολλές τακτικές άδειες που έλαβε το τελευταίο διάστημα και σε τροχονομικό έλεγχο που του έγινε, βρέθηκε να έχει δίπλωμα οδήγησης για μηχανή λιγότερων κυβικών από αυτή που οδηγούσε, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Πειραιά απέρριψε την αίτησή του για υφ’ όρον απόλυση, κάνοντας λόγο μάλιστα για «απείθαρχο χαρακτήρα» και «αδιαφορία για συμμόρφωση με επιτακτικούς κανόνες νομοταγούς διαβίωσης».

Στην επιστολή του, ο Κ. Σακκάς κάνει λόγο για «ένα σύστημα με καθαρά τιμωρητική λογική και σαδιστική διάθεση». Ξεκαθαρίζει ότι προτίθεται να προβεί σε άσκηση έφεσης επί της απορριπτικής απόφασης και πως, αν δεν δικαιωθεί, θα προχωρήσει ακόμα και σε απεργία πείνας: «Αν δεν δικαιωθώ, θα θέσω το σώμα και αν χρειαστεί την ίδια μου τη ζωή ως ανάχωμα για την επανάκτηση της φυσικής μου ελευθερίας. Η σταθερή πίστη στο δίκαιο που ορίζει η βούλησή μου για την ελευθερία είναι ισχυρότερη από τη μοίρα που επιθυμείτε να μου επιβάλετε».

Η επιστολή του Κώστα Σακκά

Kρατούμαι στη φυλακή από τον Ιούνιο του 2019. Στις 12 Ιουνίου θα συμπληρώσω 6 συναπτά έτη εγκλεισμού. Εχω εκτίσει τον χρόνο που απαιτείται με βάση τον Π.Κ. που ίσχυε κατά την τέλεση του αδικήματος και πλέον πληρώ τις προϋποθέσεις για να αποφυλακιστώ και με τον νέο Π.Κ. που είναι σαφώς πιο αυστηρός και ο οποίος ορίζει τα 3/5 της ποινής να έχουν εκτιθεί χωρίς τον υπολογισμό των ευεργετικών ημερομισθίων. Για την ακρίβεια, έχω εκτίσει σχεδόν τον διπλάσιο χρόνο από αυτό που προβλέπει ο νομοθέτης.

Παρά το γεγονός ότι έχω λοιπόν τις προϋποθέσεις να αποφυλακιστώ και με τον δυσμενέστερο νόμο, μου το αρνούνται πεισματικά και αναίτια επί της ουσίας μέχρι και σήμερα. Εχω λάβει οκτώ τακτικές άδειες και περισσότερες από 200 εκπαιδευτικές, τους όρους των οποίων έχω τηρήσει χωρίς παρέκκλιση. Το φθινόπωρο θα πάρω το πτυχίο μου στο τμήμα της Αγροτικής Οικονομίας και Ανάπτυξης του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, ολοκληρώνοντας με αυτό μία προσπάθεια που έχω ξεκινήσει όντας κρατούμενος και έχω πραγματοποιήσει αποκλειστικά μόνος μου χωρίς καμία βοήθεια.

Εχω εκτίσει σχεδόν τον διπλάσιο χρόνο από αυτόν που προβλέπει ο νομοθέτης. Παρά το γεγονός ότι έχω τις προϋποθέσεις να αποφυλακιστώ και με τον δυσμενέστερο νόμο, μου το αρνούνται πεισματικά και αναίτια επί της ουσίας μέχρι και σήμερα

Την πρώτη αίτηση αποφυλάκισης την υπέβαλα πριν από έναν χρόνο. Στις 30/5 μου επιδόθηκε με καθυστέρηση ενός μήνα η απόρριψη της πιο πρόσφατης και τελευταίας που υπέβαλα. Το περιεχόμενο του σχετικού εγγράφου θα ήταν για απόλυτη απαξίωση αν η ισχύς που έχει, λόγω της θέσης ομηρίας στην οποία βρίσκομαι -όχι μονάχα εγώ αλλά και οι δικοί μου άνθρωποι-, δεν με υποχρέωνε να αφιερώσω έστω και αυτά τα πέντε λεπτά για να το διαβάσω...

Το σκεπτικό της απόρριψης αφορά εξ ολοκλήρου το γεγονός ότι σε μια από τις πολλές τακτικές άδειες που μου έχουν χορηγηθεί δέχτηκα έναν τροχονομικό έλεγχο και δεν διέθετα την κατάλληλη άδεια οδήγησης. Το εν λόγω σκεπτικό δεν βρίθει μονάχα σκοπίμως ειπωμένων ψεμάτων, αφού γράφει ότι δεν παραδέχτηκα το λάθος της πράξης αυτής στο συμβούλιο όπου παραβρέθηκα αυτοπροσώπως, κάτι που αντιθέτως έκανα με ρητό τρόπο. Προβαίνει σε ηθικοπλαστικές ακροβασίες αφού εξαιτίας του παραπάνω περιστατικού διαπιστώνει συμπερασματικά πως «καθίσταται εμφανέστατος ο κίνδυνος συνέχισης της εγκληματικής του δραστηριότητας με τη διάπραξη νέων εγκλημάτων εφόσον απολυθεί υπό όρους». Οτι «Δεν είναι έτοιμος να επανενταχθεί στην κοινωνία, ούτε και παρέχει τα εχέγγυα εντίμου στο μέλλον βίου και για αυτό τον λόγο κρίνεται η συνέχιση της κράτησής του απολύτως αναγκαία, για να αποτραπεί από αυτόν η τέλεση νέων αξιόποινων πράξεων».

Ολα αυτά επειδή το δίπλωμα οδήγησης που είχα ήταν για λιγότερα κυβικά! Μάλιστα, το αυτόφωρο δικαστήριο δεν με καταδίκασε αφού μου έδωσε αναβολή ύστερα από σχετικό αίτημα που υπέβαλα. Με καταδίκασε όμως η πρόεδρος του Συμβουλίου Αναστολών Πειραιά…

Σκόπιμα το εν λόγω συμβούλιο δεν έλαβε καθόλου υπόψη του το υπόμνημα που κατέθεσα με το οποίο εξηγώ και αποδεικνύω αναλυτικά μία εξαετή στάση που έχω όντας κρατούμενος και η οποία επ’ ουδενί δεν μπορεί να επισκιαστεί από το παραπάνω ατυχές αλλά ήσσονος αντικειμενικά σημασίας γεγονός σε σχέση με τα κύρια κριτήρια που λογικώς υφίστανται για την αποφυλάκιση ενός ανθρώπου. Βέβαια, με την προϋπόθεση πως στόχος του σωφρονιστικού συστήματος είναι η επάνοδός του στην κοινωνία και η επανένταξή του σε αυτήν και όχι η απομόνωσή του από αυτήν.

Εναν χρόνο τώρα αρνούνται να με αποφυλακίσουν. Αρνούνται το δικαίωμά μου να συνεχίσω τη ζωή μου. Αρνούνται το δικαίωμά μου να είμαι ελεύθερος. «Το κράτος έχει την εξουσία να εκδικείται, αλλά δεν έχει το δικαίωμα να καταστρέφει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια»

Αλλά όταν ένας εκπρόσωπος της Δικαιοσύνης βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία, όλα αυτά αποτελούν «ψιλά γράμματα», όπως λένε. Εξάλλου, δεν απευθύνομαι σε αυτούς με την παρούσα επιστολή. Ο εγκάθετος δικαστής, κρυμμένος στην ασφάλεια της γραφειοκρατίας, αντιμετωπίζει τους κρατούμενους απλά σαν αριθμούς και δικόγραφα. Δεν υπηρετεί τη δικαιοσύνη πάρα μονάχα εφαρμόζει μηχανικά τους νόμους. Μετατρέπεται σε ένα δικαστικό jukebox στο οποίο απλά εισάγονται δεδομένα με οριζόντιο τρόπο και χωρίς καμία αναλογικότητα εκδίδει τις αποφάσεις του.

Ο δικαστής αυτός, ουσιαστικά, διαπράττει τη μέγιστη αδικία, αυτή στο όνομα της δικαιοσύνης. Εγκληματεί όμως διπλά. Εγκληματεί εις βάρος του αδίκως κρινόμενου, αλλά εγκληματεί και εις βάρος του ίδιου του θεσμού της Δικαιοσύνης, υπονομεύοντας τον στόχο της. Παύει να λειτουργεί με γνώμονα τον σωφρονισμό και την κοινωνική επανένταξη του κρατουμένου και καταλήγει σε ένα όργανο τιμωρίας και σταδιακής εξόντωσης για αυτόν. Το δικαστικό σύστημα που υπηρετεί αυτός ο δικαστής βρίσκεται στον αντίποδα του σωφρονισμού. Είναι ένα σύστημα με καθαρά τιμωρητική λογική και σαδιστική διάθεση.

Εναν χρόνο τώρα αρνούνται να με αποφυλακίσουν. Αρνούνται το δικαίωμά μου να συνεχίσω τη ζωή μου. Αρνούνται το δικαίωμά μου να είμαι ελεύθερος. «Το κράτος έχει την εξουσία να εκδικείται, αλλά δεν έχει το δικαίωμα να καταστρέφει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια». Εγκαταλείψτε λοιπόν τις προφάσεις και βγάλτε τη μάσκα που φοράτε… Εγώ τη φόραγα για λίγα λεπτά στο ΑΧΕΠΑ, σε αντίθεση με εσάς που τη φοράτε μια ζωή…

Σταματήστε να διατείνεστε ότι εκπροσωπείτε κάποιο δίκαιο και αφήστε τα υποκριτικά λόγια περί σωφρονιστικής σκοποθεσίας του ρόλου σας. Σέρνεστε με την κοιλιά στο χώμα και πετσοκόβετε σαν τον Προκρούστη αυτούς που το αξιακό τους ανάστημα ξεπερνάει το δικό σας. Ο ρόλος σας είναι να δαγκώνετε σαν φίδια τους ξυπόλητους και τους φτωχούς, ενώ απέναντι στους αρχαιοκάπηλους ναρκέμπορους εφοπλιστές μεταμορφώνεστε σε γυμνοσάλιαγκες που βγάζουν ευνοϊκές αποφάσεις και απαλλακτικά βουλεύματα γεμάτα βλέννα.

Στέκεστε εκεί πάνω, στο «όρος των Αμωμων», τη δικαστική έδρα, και κουνάτε το δάχτυλο με αυταρέσκεια και αλαζονεία μπροστά σε αυτούς που έχουν συρθεί σιδηροδέσμιοι μέσα από τα κάτεργα της απελπισίας που ονομάζετε σωφρονιστικά καταστήματα. Με την ελπίδα πως θα δοθεί ένα τέλος στο μαρτύριό τους, απαντούν τις άστοχες και άσκοπες ηθικοπλαστικές ερωτήσεις σας και ανέχονται τα υπαινικτικά και γεμάτα σαδισμό σχόλιά σας.

Βγάλτε τη μάσκα που φοράτε…

Αφού πλέον εξέτισα την ποινή μου, αφού πλήρωσα το τίμημα της πράξης μου, τι επιχειρείτε με τον οιονεί εγκλεισμό μου; Να πληρώσω το τίμημα της ίδιας μου της ζωής;

Το σύστημα που υπηρετείτε ταΐζει την ελπίδα αλλά στην πραγματικότητα γεννά την αυταπάτη.

Οταν η αλαζονεία αυτών που με καταχρηστικό τρόπο εξουσιάζουν τη ζωή σου φτάνει σε σημείο που κάνει το βάρος της θιγόμενης αξιοπρέπειάς σου αβάσταχτο, τα περιθώρια στενεύουν και η αντίδραση είναι επιβεβλημένη. Η αποδοχή του βασανισμού μέσω μιας συνεχώς στερούμενης ελευθερίας και ο συμβιβασμός της απουσίας προοπτικής για την επανάκτησή της καθιστά την αξία αυτής της ζωής υπό αμφισβήτηση.

Δεν έχω σκοπό να υποβάλω νέο αίτημα αποφυλάκισης. Θα ασκήσω όμως έφεση στην απόφαση του εν λόγω συμβουλίου διότι θεωρώ πως είναι άδικη από κάθε άποψη. Αν δεν δικαιωθώ, θα θέσω το σώμα και αν χρειαστεί την ίδια μου τη ζωή ως ανάχωμα για την επανάκτηση της φυσικής μου ελευθερίας. Η σταθερή πίστη στο δίκαιο που ορίζει η βούλησή μου για την ελευθερία είναι ισχυρότερη από τη μοίρα που επιθυμείτε να μου επιβάλετε.