Ο ένας Γουίλιαμ Γουντ έλεγε την αλήθεια και τον έβγαλαν τρελό. Ο άλλος ζούσε ανενόχλητος την κλεμμένη ζωή του

Ήταν μια συνηθισμένη μέρα του Αυγούστου το 2019 όταν ένας μεσήλικας άστεγος στάθηκε μπροστά στο γκισέ της τράπεζας US Bank στο Λος Άντζελες. Είχε έρθει για να ζητήσει βοήθεια.

Kάποιος είχε κλέψει την ταυτότητά του, είχε ανοίξει τραπεζικούς λογαριασμούς και είχε συσσωρεύσει χρέη ύψους 130.000 δολαρίων στο όνομά του – Γουίλιαμ Γουντς. Ο Economist παρουσιάζει τη σοκαριστική ιστορία του.

Παρουσίασε έγγραφα ταυτοπροσωπίας, αλλά όταν ρωτήθηκε για λεπτομέρειες λογαριασμών, δεν ήξερε. Αντίθετα, όταν ο ταμίας κάλεσε τον αριθμό τηλεφώνου που συνδεόταν με αυτούς τους λογαριασμούς, απάντησε ένας άνδρας με τσιριχτή φωνή. Ισχυρίστηκε ότι ήταν ο πραγματικός Γουίλιαμ Γουντς και απάντησε σωστά σε όλες τις ερωτήσεις ασφαλείας.

Ο άστεγος συνελήφθη. Η αστυνομία, πεισμένη από τον «τηλεφωνικό» Γουντς, τον κατηγόρησε για κλοπή ταυτότητας. Παρά τα έγγραφα που έμοιαζαν αυθεντικά και την απουσία σοβαρών ενδείξεων εις βάρος του, το δικαστήριο τον έκρινε ανίκανο να δικαστεί και τον έκλεισε σε ψυχιατρικό ίδρυμα.

Μετά από σχεδόν δύο χρόνια εγκλεισμού, φυλάκισης και καταναγκαστικής φαρμακευτικής αγωγής, πείστηκε να δηλώσει ότι θα σταματήσει να χρησιμοποιεί το όνομα Γουίλιαμ Γουντς και να απδεχθεί ότι είναι κάποιος άλλος. Το δικαστήριο αποφάσισε: το όνομά του είναι Μάθιου Κίρανς. Κι έτσι, ο άνθρωπος που επέμενε ότι είναι ο Γουίλιαμ Γουντς, έφυγε από τη φυλακή ως κάποιος που δεν ήταν.

Όμως ο Γουίλιαμ Γουντς είχε πει την αλήθεια από την αρχή.

Το τηλεφώνημα που αποκάλυψε την αλήθεια

Τέσσερα χρόνια αργότερα, ένας αστυνομικός σε πανεπιστημιακό τμήμα στην Άιοβα, ο Ίαν Μάλορι, δέχεται ένα τηλεφώνημα από έναν υπάλληλο του τμήματος IT που ισχυρίζεται ότι κάποιος τον παρενοχλεί εδώ και χρόνια, κλέβει την ταυτότητά του και προσπαθεί να τον καταστρέψει. Το όνομά του: Γουίλιαμ Γουντς. Και η φωνή του – τσιριχτή.

Ο Μάλορι δεν αρκείται σε δηλώσεις. Ξεκινά έρευνα και διαπιστώνει κάτι συγκλονιστικό: δύο πιστοποιητικά γέννησης με τον ίδιο αριθμό εγγραφής, το ένα πρωτότυπο και το άλλο επανεκτυπωμένο. Στη συνέχεια, διαπιστώνει ότι ο υποτιθέμενος Γουίλιαμ Γουντς έχει αλλοιώσεις στο μεσαίο του όνομα και ένα βιογραφικό που δεν δένει. Όταν εντοπίζει τον πατέρα του Γουίλιαμ Γουντς, τον Μπίλι Ντον Γουντς, του δείχνει φωτογραφίες. Ο Μπίλι αναγνωρίζει αμέσως τον άστεγο. Είναι ο γιος του. Η βεβαίωση έρχεται με ένα τεστ DNA: ο άστεγος που φυλακίστηκε άδικα είναι όντως ο Γουίλιαμ Γουντς.

Αντίθετα, ο τεχνικός IT που ζούσε σε πολυτελή προάστια του Γουισκόνσιν, είχε οικογένεια και ετήσιο εισόδημα άνω των 100.000 δολαρίων, ήταν ο πραγματικός απατεώνας: ο Μάθιου Κίρανς, με βεβαρημένο ποινικό μητρώο από τη δεκαετία του ’80. Είχε κλέψει την ταυτότητα του Γουντς το 1988, όταν εργάζονταν μαζί σε καντίνες στο Αλμπουκέρκι. Ο Κίρανς είχε αρπάξει το πορτοφόλι του Γουντς, του επέστρεψε μερικά μετρητά, αλλά κράτησε ό,τι χρειαζόταν για να «γίνει κάποιος άλλος».

Η ομολογία του απατεώνα

Και έγινε. Μέσα από απάτες, σιωπή και τέλεια πλαστοπροσωπία, έφτιαξε μια νέα ζωή. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Economist παντρεύτηκε, απέκτησε παιδί, απέκτησε επαγγελματική καταξίωση. Πίσω του, όμως, ο πραγματικός Γουίλιαμ Γουντς κοιμόταν στα πεζοδρόμια, ζούσε με παρανοϊκούς φόβους, και κατηγορούνταν για τα εγκλήματα κάποιου άλλου.

Όταν ο Μάλορι συνέλαβε τον Κίρανς το 2023, του έδειξε τα αποτυπώματα. «Δεν περίμενες να έρθει αυτή η μέρα;», τον ρώτησε. Ο Κίρανς χαμογέλασε, προσπάθησε να τον χειριστεί, να κερδίσει χρόνο, να φανεί συνεργάσιμος. Αλλά όταν ο αστυνομικός του είπε ότι βρήκε τον πατέρα του Γουίλιαμ Γουντς, που είναι ζωντανός, και τον αναγνώρισε, ο Κίρανς λύγισε και τα ομολόγησε όλα.

Και το τραύμα που δεν κλείνει

Σήμερα, ο πραγματικός Γουίλιαμ Γουντς προσπαθεί να επανεκκινήσει τη ζωή του, με τη βοήθεια ενός φίλου του από τα παλιά. Ζει στο υπόγειο του σπιτιού του εργοδότη του από την εποχή των χοτ-ντογκ. Οι πληγές είναι παντού: στο πρόσωπό του, στα δόντια που λείπουν, στα χέρια του από εγκαύματα, στη φωνή του που είναι τσακισμένη.

Αλλά κυρίως, η πληγή βρίσκεται εκεί όπου κλάπηκε η ταυτότητά του. Όχι μόνο τα έγγραφά του. Η ύπαρξή του. Για δεκαετίες, κάποιος άλλος ζούσε ως αυτός – και όταν πήγε να τη διεκδικήσει, τον χαρακτήρισαν τρελό.

Δεν ήταν. Ήταν απλώς ο Γουίλιαμ Γουντς.