Μπράιαν Γουίλσον: Μία ποπ ιδιοφυΐα αλλά κι ένα βασανισμένο πνεύμα

Το μουσικό του όραμα, με σύνθετες μελωδίες, περίπλοκες αρμονίες και πρωτοποριακές θεματικές, έφερε μια ριζική μεταποίηση στην ποπ μουσική, απομακρύνοντάς την από τα απλοϊκά αφηγήματα του «αγοριού που συναντά ένα κορίτσι».

Όμως η πίεση της φήμης και η αυξανόμενη εξάρτησή του από τα ναρκωτικά δημιούργησαν μια προσωπική φυλακή από την οποία ο Γουίλσον δυσκολεύτηκε να ξεφύγει. Κι όμως, κόντρα σε κάθε πιθανότητα, επέστρεψε στον εικοστό πρώτο αιώνα, κερδίζοντας όχι μόνο τους παλιούς του θαυμαστές αλλά και μια νέα γενιά μουσικόφιλων.

Το χρονικό μιας ιδιοφυΐας

Ο Μπράιαν Ντάγκλας Γουίλσον γεννήθηκε στις 20 Ιουνίου 1942 στο Ίνγκλγουντ της Καλιφόρνια. Ο καταπιεστικός και κακοποιητικός πατέρας του τον ενθάρρυνε να εξασκείται σε παιδικά μουσικά όργανα. Μέχρι τα οκτώ του χρόνια, ήταν ήδη αριστοτέχνης του πιάνου και μέλος χορωδίας τοπικής εκκλησίας. Μαζί με τα αδέλφια του, τον Κάρλ και τον Ντένις, ανέπτυξαν από νωρίς την ιδιαίτερη πολυφωνία που θα γινόταν το σήμα κατατεθέν τους.

Στα 19 του, παρά την κώφωση στο δεξί του αυτί, άρχισε να πειραματίζεται με πολυκάναλες ηχογραφήσεις. Έτσι γεννήθηκε ο ήχος των Beach Boys, με την πρώτη τους επιτυχία το Surfin’, γραμμένο με τον ξάδελφό του, Μάικ Λαβ.

Το συγκρότημα υπέγραψε με τη Capitol Records και κατέκτησε τα charts με ύμνους της εφηβικής ζωής, όπως τα Fun, Fun, Fun και Help Me Rhonda. Πίσω από τη βιτρίνα του surf και των ρομαντικών περιπετειών, ο Μπράιαν Γουίλσον αναδείχθηκε ως ο κύριος δημιουργός και ενορχηστρωτής του ήχου τους.

Η καλλιτεχνική στροφή και η κατάρρευση

Ο θαυμασμός του για το Rubber Soul των Beatles οδήγησε στη δημιουργία του αριστουργήματος Pet Sounds, με τραγούδια όπως τα God Only Knows και Wouldn’t It Be Nice. Η απάντησή του στους Beatles για το Revolver ήταν το φιλόδοξο Smile, μια «εφηβική συμφωνία προς τον Θεό», που όμως δεν ολοκληρώθηκε ποτέ την εποχή εκείνη. Το έργο χαρακτηρίστηκε από τον Μάικ Λαβ ως «άλμπουμ της τρέλας του Μπράιαν» και οδήγησε στην ψυχική του κατάρρευση.

Ο Γουίλσον αποσύρθηκε, βυθισμένος στην κατάθλιψη και την εξάρτηση από την κοκαΐνη. Η μεσιτεία του αδελφού του, Κάρλ, και του ψυχιάτρου Γιούτζιν Λάντι βοήθησε προσωρινά, αλλά η σχέση τους κατέληξε σε δικαστικές εμπλοκές.

Η επανεμφάνιση

Κατά τη δεκαετία του 1990, ο Γουίλσον βρήκε νέα έμπνευση μέσω του συγκροτήματος The Wondermints και επανήλθε στο προσκήνιο με νέες ερμηνείες παλιών του έργων. Το Smile ολοκληρώθηκε και παρουσιάστηκε ζωντανά το 2004 στο Λονδίνο. Η υποδοχή ήταν θριαμβευτική και ο Γουίλσον, στα 60 του πλέον, είχε καταφέρει να υπερνικήσει τους φόβους της σκηνής.

Το 2012 επανενώθηκε με τα εναπομείναντα μέλη των Beach Boys, κυκλοφορώντας το άλμπουμ That’s Why God Made The Radio, ενώ την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε και το πολυαναμενόμενο Smile Sessions, που απέσπασε βραβείο Grammy.

Η τελευταία πράξη

Το 2014 ξεκίνησε να ηχογραφεί σόλο άλμπουμ με συμμετοχές από τη Ζόι Ντεσανέλ και την Κέισι Μάσγκρειβς. Η βιογραφική ταινία Love & Mercy, με τους Τζον Κιούζακ και Πολ Ντάνο να υποδύονται τον Γουίλσον σε διαφορετικές περιόδους της ζωής του, ενίσχυσε την εικόνα του ως βασανισμένου ιδιοφυούς.

Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 2010, ο Γουίλσον συνέχιζε να περιοδεύει, αλλά το 2024 έχασε τη σύζυγό του, Μελίντα. Λίγο αργότερα τέθηκε υπό δικαστική επιμέλεια λόγω προβλημάτων υγείας και αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης.

Ο Μπράιαν Γουίλσον υπήρξε ένας περίπλοκος αλλά απαράμιλλος δημιουργός. Με την τεχνική του αρτιότητα και τη μελωδική του έμπνευση, άλλαξε τη μουσική για πάντα — και ενέπνευσε αμέτρητους καλλιτέχνες να κάνουν το ίδιο.