Μαριάννα Πολυχρονίδη: Κάνω θεραπείες, πάντα όμως με μέτρο και φόβο μην τυχόν παραμορφωθώ

Με αφορμή τη σειρά στην επερχόμενη σειρά «Πόρτο Λεόνε» του Alpha, η Μαριάννα Πολυχρονίδη έδωσε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο περιοδικό Λοιπόν και τον δημοσιογράφο Παναγιώτη Βαζαίο. Ανάμεσα σε άλλα, δε, η όμορφη πρωταγωνίστρια αναφέρθηκε στον ψυχοθεραπευτικό χαρακτήρα του θεάτρου και στη σχέση που διατηρεί με τις αισθητικές επεμβάσεις.

Πώς σας βοηθά η δουλειά ψυχολογικά; Είναι σαν ψυχοθεραπεία;

Σίγουρα βοηθάει. Όταν δεν είμαι καλά, η δουλειά με κάνει να «ξεφεύγω», να με γεμίζει. Η δραματοθεραπεία λειτουργεί ασυνείδητα, πολλές φορές όταν κάτι με βαραίνει, μέσα στη δουλειά ξεχνιέμαι.

Είστε υπέρ των αισθητικών επεμβάσεων; Πολλές συνάδελφοί σας βγαίνουν και λένε ανοιχτά ότι κάνουν πράγματα για την εμφάνισή τους…

Κοίταξε, κι εγώ κάνω θεραπείες. Φυσικά και κάνω. Πάντα όμως με μέτρο και με φόβο μην τυχόν παραμορφωθώ. Δηλαδή, προσέχω. Θέλω να υπάρχει ένα όριο, γιατί εμένα μου αρέσει και το να μεγαλώνει κανείς. Το βρίσκω γοητευτικό και πολύ όμορφο. Θα σου πω και κάτι που μου έχει μείνει. Ο αγαπημένος μου Λουδοβίκος των Ανωγείων, με τον οποίο είχα δουλέψει όταν ήμουν γύρω στα είκοσι, τότε δεν τα καταλάβαινα αυτά, τώρα όμως τα νιώθω, έλεγε: «Ξέρετε τι κόπο θέλει για να γίνει μια ρυτίδα; Πόσα συναισθήματα έχουν περάσει για να γραφτεί πάνω στο πρόσωπο; Πόσες χαρές, πόσες λύπες… και πάτε και τις σβήνετε, λες και είστε άρρωστοι. Ξαπλώνετε σε ένα κρεβάτι και τις σβήνετε».

Εντάξει, προσέχω όπως όλοι μας, δεν λέω, κάνω τις θεραπείες μου. Αλλά όχι εις βάρος της έκφρασης. Γιατί στη δουλειά μας το πρόσωπο είναι εργαλείο. Πρέπει να είναι καθαρό, αλλά και εκφραστικό.