Έχουμε συνηθίσει να «εξηγούμε» τέτοιες ειδήσεις προτάσσοντας την ενδεχόμενη «ανωριμότητα» των παιδιών, την μη σωστή εκτίμηση του κινδύνου και αυτά ενώ τα ανάλογα γεγονότα με ενήλικες είναι περισσότερα στην τεράστια ελληνική ακτογραμμή.
Θα έχετε παρατηρήσει ότι για να είναι πρωταγωνιστής κάποιος έφηβος ή κάποιο παιδί πρέπει να πρωταγωνιστεί σε μια άθλια είδηση. Τα παιδιά αποκτούν ορατότητα μόνο αν τους συμβεί το «κακό» ή αν το προκαλέσουν.
Οι ειδήσεις με εφήβους ή παιδιά κινητοποιούν τους φόβους μας, τις ενοχές μας ή και το θυμό μας, ενδεχομένως τον θυμό γι αυτό που θα έπρεπε να κάνουμε και παραλείψαμε να το κάνουμε. Ίσως κάποιες φορές να θέλουμε να αποτινάξουμε την ευθύνη κάνοντας λόγο για «κακομαθημένα» ή «ανώριμα». Είναι βολικό άλλωστε να προβάλουμε πάνω σ’ αυτά όλες μας τις ενοχές ή και τα ελλείμματα.
Κάτι δεν έχουμε κάνει καλά με τα παιδιά και το ξέρουμε. Ας έρθουμε λίγο πιο κοντά τους, ας τα ακούσουμε και ενδεχομένως κάποια στιγμή να αρχίσουμε να μιλάμε γι αυτά, να τραβούν την προσοχή μας όταν έχουν να πουν κάτι θετικό και όχι μόνο όταν είναι πρωταγωνιστές κακών ειδήσεων. Γιατί όπως έλεγε και ο ποιητής «αν γλυτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα»