Δεν ξέρουμε ποιος μένει δίπλα μας…

«Ετσι ακριβώς είναι», συμφώνησε ο Αντρέας. «Το πιστεύετε; Δεν ξέρω ποιος μένει δίπλα μου!». Κανονικά θα έπρεπε να πει –τώρα που το ξανασκέφτομαι– «Δεν ξέρω ποιοι διέρχονται από δίπλα μου…», μιας και κανείς δεν μένει τόσο που να τον γνωρίσεις, ενώ οι πιο πολλοί είναι… κομήτες της αλλοδαπής, που προαναγγέλλουν την άφιξή τους ή αναγγέλλουν την αναχώρησή τους με τη… μελωδία των ρουλεμάν στις κυλιόμενες αποσκευές τους. Ενώ πλάι στα κουδούνια της πολυκατοικίας τοποθετούνται πια εκείνα τα μαγικά κουτάκια με τους κωδικούς, που πατάς και σου βγαίνει το κλειδί, πατάς και τον τραπεζικό κωδικό σου στο κινητό, κλείνεις συμφωνία βραχείας μισθώσεως, πληρώνεις και νοικάρης και ιδιοκτήτης παραμένουν, όπως ήταν εξ αρχής, από δυο χωριά χωριάτες, με άλλες γλώσσες, άλλα ήθη και έθιμα…

Ομως –εδώ είναι το ενδιαφέρον, εδώ και ο κίνδυνος, όχι ο ελλοχεύων, ο παρών και εν ενεργεία κίνδυνος– με τα σπίτια, μονοκατοικίες ή διαμερίσματα, άδεια από παρελθόν και μνήμες, τις γειτονιές σε αποσύνθεση προς εξαφάνιση, τον κοινωνικό ιστό (ποιον κοινωνικό ιστό; λόγια μόνο· τέλος πάντων…) σμπαράλια· κι όταν λέω «σμπαράλια» εννοώ καβγάδες και αντεγκλήσεις για τα ρέστα της πατάτας, και άσε πια το ποινικό δίκαιο και την εγκληματικότητα, εκεί χτυπάμε μπιέλες… Που θα πει, για τους νεότερους, όπως γινόταν με τα παλιά αυτοκίνητα, όταν κοβόταν ο ιμάντας μετάδοσης της κίνησης. Αυτό έχει συμβεί και αυτό έχουμε πάθει: έχει κοπεί ο ιμάντας της κίνησης. Επιπλέον, έχουν παραλύσει και οι οδικές βοήθειες. Ενώ ακριβαίνουν τα… διόδια.

Δεν χρειάζονται πολλά πειστήρια. Ενα-δυο μόνο, ενδεικτικά, να πάρουμε πικρή γεύση της κατρακύλας, που την επιτείνουν πιστεύω –αν δεν την ενθαρρύνουν– οι επί του θέματος χειρισμοί και ανοχές προς υπαιτίους της σημερινής κυβέρνησης: Στη σχετική πλατφόρμα stegasi.gov.gr, άνοιξε την Τρίτη μαζί με τον Προσωπικό Αριθμό (επίσημα πράγματα δηλαδή), καταγράφεται («Συντακτών», 4/6) ότι η βραχυχρόνια μίσθωση στην (τουριστική) χώρα μας ανέτρεψε υπέρ αυτής το… τουριστικό ισοδύναμο (να χρησιμοποιήσω μια ανόητη έκφραση της μόδας) εις βάρος των ξενοδοχείων! Ξενοδοχεία, 900.000 κλίνες, ερ-μπι-εν-μπι, 1.000.000.

Συγχρόνως, «“Ιπτάμενες” οι τιμές κατοικίας», «Συντακτών», 3/6. Ενώ επισημαίνεται (αυτό, οι ενδιαφερόμενοι δεν περίμεναν να το πληροφορηθούν από τα ρεπορτάζ) «απουσία ουσιαστικού ελέγχου αισχροκέρδειας και μέριμνας για κοινωνική κατοικία». Στο μεταξύ, ο αρμόδιος υπουργός Οικονομικών Κυριάκος Πιερρακάκης («Βήμα», 25/5) αναζητεί επειγόντως λύση στα κλειστά σπίτια «σχολαζόντων κληροδοτημάτων». Λες και ήταν χθες! Με «σχολάζοντα κληροδοτήματα» ξεκίνησα τη δημοσιογραφική μου καριέρα, και ακόμα σχολάζουν… Μια τρακατρούκα κι όποιον πάρει η μπάλα. Το έχω ξαναγράψει: Το επιθυμητό ακροατήριο του κ. Μητσοτάκη και των περί αυτόν είναι οι «λοβοτομημένοι» αμνήμονες…