Τι θα γίνει αν το Ιράν κλείσει τα στενά του Ορμούζ; Τι θα γίνει αν η Τεχεράνη ή οι σύμμαχοι της βομβαρδίσουν, εκτός από το Ισραήλ, και τις αμερικανικές βάσεις που εδώ και δεκαετίες την περικυκλώνουν από παντού; Και πως θα αντιδράσουν η Ρωσία, η Κίνα και οι άλλες μουσουλμανικές χώρες, αλλά και πιο κοντινοί μας παίκτες όπως η Τουρκία;
Το 'πε και το 'κανε ξανά το κράτος-τρομοκράτης, το Ισραήλ, και ο πολεμοκάπηλος πρωθυπουργός του Μπενιαμίν «Μπίμπι» Νετανιάχου. Χτύπησε τα χαράματα το Ιράν, πλήττοντας όχι μόνον έξη στρατιωτικές βάσεις, πυρηνικές εγκαταστάσεις στην Νατάνζ και εργοστάσια κατασκευής βαλλιστικών πυραύλων, αλλά και πολυώροφα κτίρια σε τουλάχιστον τρεις κατοικημένες περιοχές της Τεχεράνης, δολοφονώντας μέσα στα σπίτια τους τους δυο κορυφαίους στρατιωτικούς ηγέτες του καθεστώτος και τουλάχιστον έξη Ιρανούς πυρηνικούς επιστήμονες, και φυσικά εκατοντάδες στρατιωτικούς και πολίτες.
Πρόκειται για μια ξεκάθαρη κήρυξη πολέμου, χωρίς προειδοποίηση, από ένα «εβραϊκό κράτος» επτά εκατομμυρίων εποίκων της Παλαιστίνης, σε βάρος ενός πανάρχαιου, ισχυρού και καλά οπλισμένου κράτους 86 εκατομμυρίων ανθρώπων, με το οποίο το Ισραήλ δεν διαθέτει καν σύνορα. Και το έπραξε, υποτίθεται τουλάχιστον, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Ουάσιγκτον και της κυβέρνησης Τραμπ, η οποία την ώρα των βομβαρδισμών ετοιμαζόταν δήθεν για την επόμενη κρίσιμη συνάντηση του προεδρικού συμβούλου Στίβεν Γουίτκοφ με τους Ιρανούς για το πυρηνικό πρόγραμμα, την Κυριακή, και καλά...πιάστηκε στον ύπνο. Μάλιστα τόσο ο Τραμπ όσο και ο υπουργός Εξωτερικών του Μάρκο Ρούμπιο υποστήριξαν πως οι ΗΠΑ δεν είχαν καμμιά εμπλοκή στην επίθεση – την οποία, ωστόσο, δεν καταδίκασαν.
Συγκεκριμένα ο Τραμπ είπε στο αγαπημένο του Fox News ότι ενημερώθηκε μεν για την ισραηλινή επιδρομή πριν ξεκινήσει, αλλά ότι οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ «δεν έπαιξαν κανένα ρόλο σε αυτήν, και πως ελπίζει το Ιράν να συνεχίσει παρόλα αυτά το διάλογο με τις ΗΠΑ: «Το Ιράν δεν μπορεί να αποκτήσει πυρηνική βόμβα και ελπίζουμε να επιστρέψουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Θα δούμε», είπε ο μακράν πιο επικίνδυνος άνθρωπος στον πλανήτη αυτή τη στιγμή. Και πρόσθεσε σαρδόνια πως, βέβαια, «αρκετοί άνθρωποι από την ηγεσία [του Ιράν] δεν θα επιστρέψουν»...
Εννοείται πως ο Τραμπ λέει για πολλοστή φορά ψέματα- αυτός ο πόλεμος είναι ολόδικος του, ήδη από την πρώτη του θητεία, όταν παρέσυρε και κομμάτιασε στη Βαγδάτη με πυραυλική «χωσιά» τον προηγούμενο επικεφαλής των Φρουρών της Επανάστασης και δημιουργού του «Άξονα της Αντίστασης», τον στρατηγό Σολεϊμανί. Γνωρίζει άλλωστε εδώ και πολύ καιρό ότι ο παλιόφιλος Νετανιάχου σκοπεύει να χτυπήσει τις ιρανικές εγκαταστάσεις και θα μπορούσε πολύ εύκολα να τον εμποδίσει, με τον ίδιο τρόπο που θα μπορούσε να σταματήσει μέσα σε λίγες ώρες τη γενοκτονία στη Γάζα, την παράνομη κατοχή της νότιας Συρίας και τους καθημερινούς σχεδόν βομβαρδισμούς σε Λίβανο και Υεμένη: απειλώντας το Ισραήλ με άμεσο πάγωμα της στρατιωτικής και οικονομικής βοήθειας και αποσύροντας την πραγματική αντιπυραυλική και αντιαεροπορική, αλλά και την πολιτικο-διπλωματική ασπίδα προστασίας του σιωνιστικού καθεστώτος στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και όλους τους υπόλοιπους διεθνείς (θ)εσμούς. Όλα τ' άλλα είναι να΄ χαμε να λέγαμε!
Τα Πιονια και ο Ηγεμόνας
Ακόμα και οι πέτρες ξέρουν πως χωρίς την αδιάκοπη υποστήριξη των ΗΠΑ και των «συμμάχων»/ ακολούθων της, περιλαμβανομένης της Γερμανίας, της Βρετανίας αλλά και της αμερικανόδουλης, ελληνόφωνης κυβέρνησης των Αθηνών, το Ισραήλ και η δήθεν κραταιά πολεμική μηχανή και οικονομία του δεν μπορούν να αντέξουν ούτε καν για λίγες εβδομάδες. Το Ισραήλ, όπως άλλωστε και η σημερινη κυβέρνηση της Ουκρανίας ή της Ταιβάν, δεν είναι παρά προκεχωρημένα φυλάκια των Ηνωμένων Πολιτειών, αναλώσιμα πιόνια στο Μεγάλο Παιχνίδι της ισχύος μεταξύ της ραγδαία παρακμάζουσας Αμερικανικής Αυτοκρατορίας και των ανερχόμενων Ευρασιατικών υπερδυνάμεων, της Ρωσίας και της Κινας.
Για να μην ξεχνιόμαστε, το «κακό» ιρανικο καθεστώς είναι στρατηγικός σύμμαχος και συνέταιρος της Μόσχας και του Πεκίνου τόσο στην ομάδα BRICS+, που εκπροσωπεί πάνω από τη μισή ανθρωπότητα, όσο και σε μια μακρά σειρά από κορυφαία ενεργειακά και γεωπολιτικά project σαν τον νέο κινεζικό «Δρόμο του Μεταξιού» (Road and Belt) και τον ρωσο-ιρανικό σιδηροδρομικό Αξονα Βορρά-Νοτου από τον Περσικό ως την Αρκτική μέσω της Κασπίας. Μάλιστα πριν λίγες μέρες εγκρίθηκε και από την ρωσική Δούμα η συνθήκη στρατηγικής συνεργασίας μεταξύ Μόσχας και Τεχεράνης, που είχαν ήδη υπογράψει οι Πούτιν και Πεζεσκιάν. Οπότε η σημερινή ισραηλινή επίθεση είναι ξεκάθαρα μια έμμεση επίθεση και ενάντια σε αυτές τις δυο υπερδυνάμεις, και δεν υπάρχει καμμιά περίπτωση να συνέβη κατι τέτοιο χωρίς την έγκριση της Ουάσιγκτον- αλλιώς θα βλέπαμε ήδη σκληρότατα αντίποινα από την αμερικανική κυβέρνηση σε βάρος του Τελ Αβιβ.
Οπότε τα περί δηθεν «αιφνιδιασμού» και πολύ περισσότερο...εκβιασμού του Τραμπ, και μέχρι πρόσφατα του Μπάιντεν από το Νετανιάχου είναι επιχειρήματα της πλάκας, προπαγάνδα για τους άσχετους και τους προσκυνημένους: ανάλογης αξίας, θα λέγαμε, με τις αντίστοιχες διαψεύσεις των ΗΠΑ μετά την πρόσφατη ουκρανική επιδρομή στις ρωσικές αεροπορικές βάσεις, που φυσικά θα ήταν αδύνατον να πραγματοποιηθεί χωρίς τις φρέσκιες δορυφορικές και άλλες φωτογραφίες των ρωσικών βομβαρδιστικών, που μόνον το Πεντάγωνο διαθέτει. Για την ακρίβεια, ο μόνος λόγος που τα ρωσικά στρατηγικά βομβαρδιστικά είναι παρκαρισμένα εκτός σιλό και άρα εκτεθειμένα στα ουκρανικά drones, είναι ώστε να μπορούν να τα βλέπουν οι αμερικανικοί δορυφόροι, με βάση τη συνθήκη START...Οπότε ποιος χτύπησε το Ιρκούτσκ, και τώρα την Τεχεράνη – τα πιόνια ή ο Ηγεμόνας;
Το μονοπώλιο στον Αρμαγεδδώνα!
Κακά τα ψέματα: το Ιράν δεν δικαιούται, λέει ο Τραμπ, να αποκτήσει πρόσβαση στην πυρηνική ενέργεια και άρα στα ατομικά όπλα. Αλλά το Ισραήλ χάρη στις ΗΠΑ και τη Γαλλία έχει πυρηνικές βόμβες εδώ και τουλάχιστον πενήντα χρόνια, κι ας μην το παραδέχεται. Έχω αναφερθεί επανειλημμένα στο εξαιρετικό βιβλίο «The Samson Option» του Σήμουρ Χερς, που αναλύει διεξοδικά όχι μόνο πως απέκτησαν οι σιωνιστές τα απαγορευμένα όπλα, αλλά και πως εκβιάζουν τους πάντες με πυρηνικό Ολοκαύτωμα τύπου «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων», περιλαμβανομένων και των...άλλων φίλων, σε περίπτωση στρατιωτικής ήττας του Ισραήλ. Και μιλάμε για ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε πριν σχεδόν μισό αιώνα, και δεν διαψεύστηκε ποτέ! Όλοι ξέρουν επίσης πως η έδρα του ισραηλινού προγράμματος βρίσκεται στην έρημο, στη βάση Ντιμόνα – αλλά για κάποιο παράξενο λόγο όλοι αυτοί οι λαλίστατοι κύριοι της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας, της ΙΑΕΑ, δεν πάτησαν ποτέ εκεί, ούτε επέβαλαν κάποιο εμπάργκο. Συνεπώς, όλα αυτά γίνονται όχι για να προστατεύσουν την Μέση Ανατολή και τον κόσμο από τον πυρηνικό Αρμαγεδδώνα, αλλά προκειμένου το σιωνιστικό κράτος να διατηρήσει το μονοπώλιο σε αυτόν τον πυρηνικό Αρμαγεδδώνα!
Είναι φυσικά πολύ νωρίς για αναλύσεις και συμπεράσματα - όποιος πολυπράγμων λέει πως ξέρει τι θα γίνει ακόμη και σε λίγες μέρες από σήμερα, απλά σας/μας κοροϊδεύει. Έχουν περάσει λίγες μόνον ώρες από τα ισραηλινά χτυπήματα, και κανείς δεν ξέρει τις πραγματικές επιπτώσεις των πληγμάτων στην ιρανική ιεραρχία και υποδομή, όπως κανείς δεν ξέρει και την κλίμακα των περσικών αντιποίνων, που σίγουρα θα είναι τρομακτική- όπως τρομακτικές είναι ήδη οι συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία, με τη ραγδαία άνοδο των τιμών του πετρελαίου και την εξίσου απότομη καθίζηση στις αγορές και τους δείκτες οικονομικής εμπιστοσύνης, που έτσι κι αλλιώς έχουν πάθει βέρτιγκο με τον εμπορικό «πόλεμο της ταρίφας» του Τραμπ.
Τι θα γίνει αν το Ιράν κλείσει τα στενά του Ορμούζ; Τι θα γίνει αν η Τεχεράνη ή οι σύμμαχοι της βομβαρδίσουν, εκτός από το Ισραήλ, και τις αμερικανικές βάσεις που εδώ και δεκαετίες την περικυκλώνουν από παντού; Και πως θα αντιδράσουν η Ρωσία, η Κίνα και οι άλλες μουσουλμανικές χώρες, αλλά και πιο κοντινοί μας παίκτες όπως η Τουρκία; Ποιος εχει τα κλειδιά του υπογείου της πολυκατοικίας μας, και που είναι το κοντινότερο πυρηνικό καταφύγιο στην Αθήνα; (Hint: μην ψάχνετε, δεν υπάρχει). Το μόνο σίγουρο είναι ότι σήμερα είναι Παρασκευή και 13, το Κουτί της Πανδώρας άνοιξε διάπλατα, κι εμείς ΔΕΝ είμαστε με τη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Το τζίνι βγήκε από το μπουκάλι, και η προοπτική ενός νέου παγκόσμιου πολέμου μοιάζει ξαφνικά πολύ, μα πάρα πολύ πιθανή.